Eind 2010 hoorde ik in het ‘roddelcircuit’ dat er een huisje te koop stond aan de Kleinedijk in Dinteloord. Toen ik samen met mijn zoon in 1995 naar Dinteloord verhuisde, fietsen we vaak in de weekenden over de Kleinedijk. Het was er prachtig en ik genoot altijd van de rust, de ruimte, het kronkelende weggetje naar Beneden Sas en de Dintelse Gorzen en de natuur. Ik droomde ervan om ooit hier te wonen dus toen ik geruchten over verkoop hoorde, heb ik een bezichtiging laten inplannen. De makelaar kwam aanlopen met tekeningen onder zijn arm en wilde mij de woning van binnen niet laten zien i.v.m. instortingsgevaar. De tekeningen bleken bouwtekeningen en hij vertelde dat dit een bouwkavel was en alles afgebroken diende te worden om er vervolgens twee nieuwe woningen neer te zetten. De sleutel ging in het slot van de voordeur, met de mededeling dat het betreden van de woning op eigen risico was en ik onder geen beding de lichtknopjes mocht bedienen. De man bleef zelf buiten staan en ik had al snel door dat hier geen zaken mee gedaan kon worden. Hierop vroeg ik wie de eigenaar was en de makelaar maakte mij wijs dat het bezit van  Natuurmonumenten was. Deze aangeschreven werd ik keurig door de boswachter gebeld die stom verbaasd was. Zij waren geen eigenaar! Nu gaat het hier om een klein dorp en ons kent ons dus al snel had ik de juiste info te pakken. De eigenaren bleken twee jonkheren uit België te zijn. Jonkheer Hubert Marie Louis Ghislain Barbe della Faille de Leverghem en de heer Louis Marie Paul Ghislain Barbe della Faille de Leverghem, beide wonende te Schoten. Toen ik beide heren belde met mijn interesse spraken wij in het Jachthuis[1] af. Bij aankomst werd de deur geopend en werd ik gewezen op wat gaten in de vloer. “Er kan niets gebeuren hoor, er ligt een plank over zodat je het ziet”. In de huiskamer werd ik gevraagd of ik soms een glaasje Port wilde meedrinken en werd er al snel zaken gedaan. Ik heb de gave door dingen heen te kunnen kijken en daarbij is mijn levensspreuk: ‘gaat niet bestaat niet’. Ik had een visie en wilde het erf met daarop drie bouwvallen hebben! Op dat moment is de koop gesloten en kon ik mijn droom werkelijkheid maken. Namelijk; een minicamping zodat ik gasten kon laten meegenieten van de prachtige omgeving, de Dintelse Gorzen met zijn Schotse Hooglanders en pony’s, Beneden Sas, de prachtige fietsroutes naar onder andere Ford Sabina en Willemstad. Beide jonkheren[2] zijn nog regelmatig langs geweest om het resultaat te bekijken en beide waren verheugd dat het niet is afgebroken maar dat het Jachthuis in ere is hersteld. Sonja Dekker